Jej kariera trwa od słynnego „Kilera”, w którym zagrała w 1997 roku. Teraz ma na swoim koncie wiele produkcji i jest ikoną mody.
Śpiewała w zespołach religijnych, w chórze kościelnym i szkolnym. Chodziła na kółko biologiczne, języka polskiego i rosyjskiego. Chciała zostać lekarzem, dziennikarzem i robić tysiące innych rzeczy. Jedynym zawodem, który umożliwiłby zrealizowanie tych wszystkich zainteresowań było aktorstwo. W domu mama – nauczycielka i tata- wykładowca na uniwersytecie dawali Małgorzacie wiele swobody w realizowaniu jej marzeń. Nie bała się publicznych występów. Już w szkole podstawowej pełniła funkcje reprezentacyjne.
Małgorzata Kożuchowska prezydentem
– Dyrektor szkoły stworzył Rzeczpospolitą Dziecięcą i podzielił nas na trzy grupy wiekowe. Każdej przyporządkował kolory dojrzewających owoców: zielony, pomarańczowy i czerwony – opowiadała Małgorzata Kożuchowska. – Mieliśmy nasze państwo i sejm, który sprawował władzę z wybieranym na dwa lata prezydentem, premierem i ministrami. Najpierw byłam ministrem gospodarki, a w siódmej i ósmej klasie prezydentem.
Już wtedy postanowiła, że będzie zdawać do szkoły teatralnej w Warszawie. Dostała się za pierwszym razem. Nie brała pod uwagę innej możliwości. To był jeden ze szczęśliwszych dni w jej życiu, kiedy zobaczyła swoje nazwisko na liście PWST.
– Przez ponad rok mieszkałam z u rodziny w Łomiankach i codziennie autobusem dojeżdżałam do szkoły. Na początku drugiego roku jacyś faceci napadli na mnie i chcieli wciągnąć do samochodu. Na szczęście podjechał inny i ich przegonił. Przestraszyłam się. Natychmiast przeprowadziłam się do Warszawy i wynajęłam mieszkanie.
Miała szczęście, bo już na czwartym roku dostała główną rolę w sztuce reżyserowanej przez Jerzego Gruzę wystawianej w Teatrze Dramatycznym, z którym związana była przez długi czas.
– Strasznie bałam się – duża rola, prawdziwa scena, wspaniali aktorzy, ale wiedziałam, że to dla mnie duża szansa. W efekcie dostałam etat w teatrze.
Skończenie szkoły to był moment zerwania z dzieciństwem. Trzeba było nauczyć się zarabiać pieniądze, walczyć o pracę, chodzić na castingi i nie załamywać się, że tym razem się nie udało.
W końcu „Kiler”
Juliusz Machulski wypatrzył ją na festiwalu szkół teatralnych w Łodzi. Zaangażował do teatru telewizji do sztuki pt. „Komedia amerykańska”, aby w końcu zadzwonić i zaprosić na zdjęcia próbne do „Kilera”.
-Ucieszyłam się, że będę mogła zagrać u takiego świetnego reżysera, w doborowej obsadzie. Czarek Pazura, Jerzy Stuhr, Marek Konrad i Kasia Figura nie peszyły mnie takie nazwiska. Chciałam się od nich jak najwięcej uczyć. Nikt nie spodziewał się, że będzie to największy hit kasowy od początku lat 90-tych – śmiała się Małgorzata.
Wcześniej zagrała w „Młodych wilkach, „Fitness club”, „Pokoju 107”. Żadna z tych produkcji nie cieszyła się aż tak dużym powodzeniem jak „Kiler”. Trudno jej było połączyć zdjęcia na planie filmowym z pracą na scenie. Na deskach Teatru Dramatycznego trwały w tym czasie próby do „Wiśniowego Sadu” Czechowa, gdzie grała Dunioszę.
Pofarbowane na rudy kolor włosy czyniły ją nierozpoznawalną na ulicy, szczególnie gdy po filmie wróciła do swojego blond koloru.
– Kupowałem kasetę z piosenkami z „Kilera” i pan sprzedawca bardzo gorliwie zachęcał mnie do obejrzenia tej produkcji w kinie – wyznała rozbawiona Małgosia.
Nie próżnowała po wielkim hicie kinowym. Grała bardzo dużo w teatrze, potem rozpoczęła zdjęcia do „Złotopolskich”.
Była kochliwa
Małgorzata przyznała, że w młodości często się zakochiwała.
– Zawsze świetnie dogadywałam się z chłopakami. Jeździłam razem z nimi na rowerze. Łaziliśmy po drzewach. Miałam chłopaka z tego samego bloku, ale on bał się mojego ojca, więc aby się spotkać, gwizdał trzy razy pod moim oknem. To był nasz umówiony znak.
Opracowano na podstawie tygodnika „Poznaniak”
Piszemy niezależnie dzięki Państwa wsparciu.
Jeżeli uważasz naszą pracę za wartościową — postaw nam kawę.
