Dał się poznać jako aktor komediowy, a jego postać Rzeckiego w „Lalce” przeszła do historii. Wykończył go alkohol.
Kiedy zaproponowali mu rolę Rzeckiego w serialu „Lalka” był bardzo zaskoczony. W książce autor Bolesław Prus opisywał go jako subiekta, który był stary i chudy. Bronisław Pawlik nie czuł się w podeszłym wieku, a na chudego też nie wyglądał.
– Gdy się godzę na przyjęcie roli to ją gram możliwie najlepiej, a nie spekuluję, czy to się spodoba, czy też dostanę wyróżnienie. Za rolę Rzeckiego akurat nagrody otrzymałem, ale przecież nie brałem tego pod uwagę przy pracy – wspominał Pawlik.
Aktor przyznał, że nie była to łatwa rola, bo sam ustawił sobie bardzo wysoko poprzeczkę. Pomagali mu w tym jego ekranowy partner Jerzy Komasa i reżyser, Ryszard Ber, z którym pracował potem przy „Kanclerzu” czy „Żelaznej ręce”. Aby „wejść” w postać Rzeckiego, musiał wnikliwie przeczytać tekst Prusa.
– Z analizy dat i faktów wynikało jasno, że Rzecki w chwili śmierci miał 57 lat. Nie mógł to być zramolały staruszek, za jakiego zwykliśmy go uważać. Czy to rola życia? Może… Na pewno wielu aktorów na taką szansę czekało całe życie – opowiadał aktor.
Role komediowe
Dwa lata po wojnie Bronisław Pawlik ukończył krakowskie Studio Dramatyczne Iwo Galla, a w 1956 również reżyserię na PWST w Warszawie. W teatrach w Łodzi, Gdańsku i Warszawie zagrał ponad sto ról. W kinie często grał role drugoplanowe i epizodyczne. W popularnych filmach obsadzano go w rolach komediowych. Często gościł u Barei: w „Alternatywach 4”, „Misiu”, „Zmiennikach”. Odnosił sukcesy na deskach teatru, w filmie, serialu. Miał kochającą żonę, od lat tę samą.
– Jak ona w ogóle wytrzymała ze mną?. Sobie też się dziwię. Żona pierwsza i ciągle ta sama. W tym środowisku tak nawet nie wypada – żartował o swojej małżonce Anieli.
Para aktorska
Poznali się pod koniec II wojny światowej w Krakowie. Na ślub zdecydowali się po kilkunastu miesiącach znajomości. Wyjechali, aby szukać miejsca, gdzie mogliby pracować i mieszkać razem. Występowali obok siebie na scenach w Gdańsku, Łodzi i Warszawie. Pani Aniela doskonale łączyła pracę na scenie z prowadzeniem domu. Para mieszkała od zawsze w swoim mieszkaniu na Marszałkowskiej. Mieli córkę, Annę Marię i wnuczkę Zuzannę.
Był alkoholikiem
Niestety aktora trawiła choroba, która doprowadziła do śmierci. Był alkoholikiem i nie raz jego koledzy w pracy widzieli, jak przed wejściem na scenę albo przed kamerę wypijał pięćdziesiątkę czystej. Potem skrapiał się wodą kolońską, żeby nikt nie wyczuł alkoholu. Przez lata skutecznie to ukrywał, ale potem było już znacznie gorzej. Jego małżeństwo się rozpadło, a pani Aniela często uciekała do Skolimowa, aby nie widzieć swojego męża. W 1998 roku przeszedł wylew krwi do mózgu. Niestety nawet potem pił bez opamiętania, aż do śmierci w 2002 roku.
Bronisław Pawlik urodził się 8 stycznia 1926 roku w Krakowie. Ukończył Studio Dramatyczne Iwo Galla, w 1956 także Wydział Reżyserii PWST w Warszawie. W kinie zadebiutował w 1950 roku, zagrał epizod w „Warszawskiej premierze” Jana Rybkowskiego. W kinie często grał role drugoplanowe i epizodyczne. Oglądaliśmy go m.in. w „Mężu swojej żony (1960), „Misiu” (1980) i jego telewizyjnych serialach – Alternatywy 4 (1983) i „Zmiennikach” (1986), a także m.in. w „Smarkuli” Leonarda Buczkowskiego (1963) i „Filipie z konopi” Józefa Gębskiego (1981). W serialach: „Lalka” (1977), „Kariera Nikodema Dyzmy” (1980), „Stawka większa niż życie” (1969), „Doktorze Murku” (1979). Zmarł 6 maja 2002 roku w Warszawie. Pochowany został na Starych Powązkach w Warszawie.
Opracowano na podstawie tygodnika „Poznaniak”
